ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบพบว่า ออร์แกนท่อที่หอสวดมนต์ของ “โบสถ์มิยะ โนะ โมริ ฟราสเซส” ซึ่งเป็นสถานที่จัดพิธีแต่งงานในอำเภอชูโอ เมืองซัปโปโร เป็นของที่ผลิตในประเทศอังกฤษเมื่อศตวรรษที่ 19 และมีเพียงไม่กี่หลังในประเทศ ชิ้นส่วนด้านในที่สำรวจเพื่อซ่อมแซมมีมอเตอร์ไฟฟ้าในบริเวณที่ส่งลมไปยังท่อ แต่เดิมทีเป็นโครงสร้างที่ใช้แรงคนขับเคลื่อนเครื่องสูบลม ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้อเท็จจริงข้างต้นกระจ่างนั่นเอง ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า “หายากที่นำเข้าออร์แกนของศตวรรษที่ 19 เข้ามา ถือเป็นของล้ำค่าอย่างยิ่ง”

ประธานมาสุดะของบริษัทที่บริหารจัดการสถานที่จัดพิธีแต่งงานซื้อออร์แกนหลังนี้จากโบสถ์ในประเทศอังกฤษที่ปิดตัวพร้อมกับตอนที่เขาเปิดกิจการในปี 1995 มีโลโก้ของบริษัทฟอสเตอร์&แอนดริวในประเทศอังกฤษด้วย แต่ไม่รู้ปีผลิตแน่ชัด

ตั้งแต่นำมาตั้งไว้ก็ผ่านไปหนึ่งในสี่ของศตวรรษแล้ว ออร์แกนจึงชำรุดมีลมรั่ว เมื่อเดือนมิถุนายนประธานมาสุดะได้ไหว้วานให้คุณมิฮาเอล ไคลซ์ ช่างออร์แกนท่อชาวเยอรมันผู้มีสตูดิโอในตำบลนิเซโกะ แถบชิริเบะ เป็นคนซ่อมแซม

หลังจากสำรวจภายใน คุณไครส์ก็รู้ว่าส่วนที่ส่งลมผ่านพัดลมระบบมอเตอร์ไฟฟ้าเคยมีโครงสร้างที่อาศัยแรงคนขับเคลื่อนเครื่องสูบลมมาก่อน ฟอนต์ตัวหนังสือที่เขียนบนปุ่มควบคุมและโทนเสียงนุ่มนวลเป็นศิลปะแบบโรแมนติกที่ได้รับความนิยมช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 1800 คุณไครซ์สันนิษฐานว่า “น่าจะผลิตขึ้นประมาณคริสต์ทศวรรษที่ 1870 ซึ่งเป็นยุครุ่งเรืองของศิลปะแบบโรแมนติก” เท่าที่ดูจากรูปร่างของอุปกรณ์ คาดว่ามีการปรับเปลี่ยนเป็นระบบไฟฟ้าเมื่อประมาณปี 1910

คุณซึรุจากฝ่ายกิจการเครื่องดนตรีของบริษัทยามาฮ่า ผู้แยกชิ้นส่วนและซ่อมแซมออร์แกนท่อที่ซัปโปโร คอนเสิร์ต ฮอลล์ คิตาระ อธิบายว่า “ถ้าเป็นระบบใช้แรงงานคน น่าจะผลิตขึ้นในศตวรรษที่ 19 ไม่ผิดแน่” คุณโยโกตะผู้เกี่ยวข้องกับการผลิตและซ่อมแซมออร์แกนในยุโรปและอเมริกามาประมาณ 40 ปีมีความคิดเห็นว่า “ออร์แกนของศตวรรษที่ 19 หายากมากเพราะมีแค่ไม่กี่หลังในประเทศญี่ปุ่น”

การซ่อมแซมที่กินเวลา 4 เดือนเสร็จสิ้นลงเมื่อวันที่ 14 กันยายน นักออร์แกนชื่อคุณทาคาฮาชิที่มาทดลองดีดออร์แกนย้อนระลึกความทรงจำว่า “ระดับเสียงดังดี เวลาดีดในหอโบสถ์จึงสัมผัสได้ถึงความทรงพลัง”