ผมทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลสัตว์มาเกือบ 20 ปีแล้ว เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม เวลา 14:37 น. ผมได้สังเกตการณ์วอลรัสออกลูกเป็นครั้งแรก

แม่วอลรัสที่ชื่ออูเลียออกลูกครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 ที่ผ่านมาผมรู้ข่าวจากยามกะกลางคืนที่โทรศัพท์มาบอกว่า “ออกลูกแล้วครับ!” ในช่วงรุ่งอรุณที่ไม่มีเจ้าหน้าที่ดูแลสัตว์ประจำการ

คราวนี้แตกต่างจากทุกครั้ง อูเลียที่ว่ายน้ำอยู่หลายนาทีก่อนออกลูกขึ้นบก ชั่ววินาทีที่เห็นมันร้องทรมานและเกร็งตัว หัวใจผมเต้นรัวเป็นตีกลอง ดูให้ดีก็เห็นขาหลังของลูกวอลรัสแล้ว พออูเลียส่ายตัวซ้ายขวา คราวนี้เริ่มเห็นสะโพกของลูกวอลรัส แล้วในชั่วพริบตาต่อมาก็มองเห็นใบหน้าเล็กจ้อยสีดำ

ผมประทับใจได้ไม่ทันไรก็ต้องตกใจเป็นที่สุดกับพฤติกรรมของอูเลียซึ่งมีต่อลูกที่เพิ่งเกิดมา อูเลียใช้จมูกดันลูกโดยแรง บางครั้งก็ใช้ขาหน้าฟาดกับผนังหลายครั้งด้วย ผมงงว่ามันทำอะไร เวลาลูกมนุษย์เกิดมาแล้วไม่ร้องไห้ เราจะตีก้นทารกให้ร้องไห้เพื่อดูว่าทารกหายใจหรือเปล่า ผมรู้สึกว่าการกระทำของอูเลียน่าจะใกล้เคียงกับเรื่องนั้น

นี่เป็นเพียงการสันนิษฐานของผม บอกตามตรง แม้แต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าสันนิษฐานถูกหรือผิด แต่ผมคิดว่าอูเลียที่ออกลูกรอบที่ 4 แล้วทำอย่างนั้นเป็นเรื่องปกติ อูเลียกับลูกร้องเรียกหากัน แล้วมันก็ไม่เคยผละสายตาจากลูกแม้แต่นิดเดียวเพื่อคอยระวังไม่ให้ลูกตกน้ำ ปัจจุบันแม่ลูกอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างแข็งแรง

ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ลูกวอลรัส แต่ตอนนี้ผมกำลังดูแลมันด้วยความเอาใจใส่อย่างดีที่สุด เพื่อให้มันเติบโตมาอย่างสดใสแข็งแรง

(โทคุยามะ วาตารุ แผนกดูแลสัตว์น้ำ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำโอตารุ)